Dagopvang
In de beginfase bezoekt Marion de persoon met dementie gemiddeld eens in de zes weken. “Ik geef praktische tips en emotionele informatie: hoe ga je ermee om? Daarnaast betrek ik de dierbaren van de cliënt erbij. Met goede ondersteuning van de mantelzorgers kunnen mensen nog best lang thuis wonen. Om de mantelzorger(s) te ontlasten, zet ik bijvoorbeeld dagbesteding in. Zo blijft het brein van de cliënt geprikkeld, wat het dementieproces een beetje kan vertragen.” Als het ziekteproces vordert, komt ze vaker bij iemand langs. “Eventueel regel ik extra hulp om de mantelzorger te ondersteunen. Zoals een huishoudelijke hulp of respijtzorg. Santé Partners biedt ook thuisbegeleiding, waarbij de cliënt hulp krijgt bij het organiseren en invullen van een zinvolle dag.”
Meestal ontstaat er een mooie samenwerking met de mantelzorgers. Marion let er goed op dat zij niet te zwaar belast zijn. “Soms verwijs ik hen door naar het Alzheimer café, waar ze lotgenoten ontmoeten en kennis opdoen. Of ik adviseer een cursus mantelzorgondersteuning waarin ze leren niet over hun grenzen te gaan.”
Open
Grof gezegd heb je bij dementie drie fases: de beginfase, de middenfase en de late fase. “Het ziekteproces verloopt bij iedereen anders”, zegt Marion. “In de beginfase valt op dat er veranderingen zijn in het alledaags handelen. Vaak weet iemand dat nog wel te verbloemen voor de buitenwereld. In de middenfase lukt het niet meer om automatisch te handelen. Iemand heeft meer ondersteuning en begeleiding nodig. In de late fase is zelfstandig functioneren niet meer mogelijk en is er 24-uurszorg nodig.”
''Een op de vijf krijgt dementie, onder vrouwen is dat zelfs een op de drie''
Begrip
Mensen reageren verschillend op de diagnose. Sommigen vertellen het
aan iedereen. Anderen schamen zich en mijden zorg. “Mijn advies is altijd: probeer zo open mogelijk te zijn, dan is de kans groot dat er begrip en hulp komt vanuit de omgeving”, zegt casemanager Marion. Ze heeft het mooiste vak van de wereld, vindt ze. “Ik krijg er energie van als het lukt om mensen zó te begeleiden dat hen recht wordt gedaan.” Ze vertelt over een vrouw van in de tachtig zonder kinderen. Volgens haar neven en nichten was ze erg in de war, maar wilde ze niet mee naar de huisarts. “Ik belde meerdere keren bij haar aan op verzoek van de huisarts, maar mocht pas na meerdere bezoekjes mee naar binnen. Daar merkte ik dat ze al in een ver stadium van dementie zat. Ze wilde absoluut niet naar de dagbesteding, maar door goed samen te werken met een woonzorgboerderij is het toch gelukt. Inmiddels woont ze daar in een beschermde omgevingen heeft het er goed.” Het was fijn om de beslissing in overleg met mevrouw te nemen, vindt Marion. “Bij haar konden we het proces begeleiden. Als er een crisissituatie ontstaat, moet iemand ineens uit huis worden geplaatst. Dan heb je geen invloed meer op waar diegene terechtkomt.”
